Gaztela eta Leongo hiriko lau sukaldarik errealitate gastronomikoa aldarrikatu dute eta sukaldaritzaz duten ezagutza erakutsi dute. 15 urte Pintxoen Lehiaketa Nazionalaren etxea izaten daramatzan hiriari, bertako lokaletan, miniaturazko gastronomia dario.

Biztanle gehien dituen Gaztela eta Leongo hiria, Valladolid, azken urteetan gastronomiaren erreferente bihurtu da. Jada XVI edizio daramatzan Pintxoen Lehiaketa Nazional ezagunaren etxeak, baita hiru edizio daramatzan Pintxoen Munduko Lehiaketarenak ere, hiri valladolidtarrak, miniaturazko gastronomiaren alde egin du, eta herritarrek eta sukaldariek lagundu egin dute. Ehunka tabernak eta jatetxek bultzatu dute fama hori eta bisitariari aukera eskaintzen diote, bost jatorri deitura biltzen diren ingurune batekin ezin hobeto ezkontzen dena. Hauek dira bost jatorri deiturak: Ribera del Duero, Cigales, Rueda, Toro eta León.

Hori guztia dela eta, gastronomia sustatzen duen hiria da, Sebastian Gastronomika – Euskadi Basque Countryn bertako bost enbaxadore onenek erakutsi duten bezala; izan ere, bost chefek beren sorkuntzak harro erakutsi dituzte Val Merkatutik. “Gure gastronomiak dibertitu nahi du pintxoak eskaintzen dituen aukeren bidez. Zoriontasunaren mokaduak dira”, adierazi du Emilio Martínek, Suite 22 jatetxekoak. Bere pintxo izarretako bat, ‘Cayetano’, prestatu du “erakusteko, Valladolid ez dela aberaskumeen hiria”. Berriki Gaztela eta Leongo Pintxoen Lehiaketa irabazi du. ‘Cayetano’ muffin ingeles bat da, gurinez plantxatuta eta txahal isatsaren gisatuz, soja saltsaz, srirachaz eta saltsa tartariarrez betea. Mokadua gisatuaren zukuarekin hornituta aurkezten da eta Pueblako molez egindako burbuila oso ikusgarri batekin amaitzen da.

Los Zagales jatetxeko Antonio González hiriko sona handiko beste sukaldari bat da. Pintxoen VI. Lehiaketa Nazionalaren irabazlea izan zen 'Tigretostón' sorkuntzarekin. Omenaldi bat egin zion pasteltxo mitikoari, kasu honetan, ogi beltzarekin, odolkiarekin, tipula gorriarekin eta ogi txigortuaren azalarekin eginda. Kongresurako puru baten pintxo-amarru bat prestatu du, berdura txikituz betetako pasta filorekin egina eta, horrekin batera, puruaren errautsak (Maltodextrina sesamo beltzarekin nahasiz lortutakoa) eta teorian likore kopa bat, kasu honetan, tomate ura albakarekin egina. Erabateko amarrua, Valladolidko dibertsioa eta gastronomia aditzera ematen dituena.

Viña Paramesa jatetxeko José Castrodezak, ondoren, txerrikume konfitatu eta hezurgabea prestatu du, pasta filozko lingote eran aurkezten dena. Horren gainean, hiru saltsa "hiria mundura irekitzeko hiru mokadutan". Saltsak hauek dira: berakatz zuria –Espainia ordezkatzen du–, ponzu saltsa –Japonia– eta pibil saltsa –Amerika–. Pintxoa, azkenik, liburu baten antzeko euskarri batean jartzen da. Valladolidko gastronomiaren gaur egungo erradiografia 5 Gustos jatetxeko chef Palmira Solerrek osatu du.  Jaiotzez Levantekoa den chefak koka bat egin du eta gainean bost osagai jarri ditu: bakailaoaren arraba ketuak, limoia, esnekiak, cherry tomate pasifikatuak eta ozpinetako tipuleta. “Hiru mokaduko pintxo bat da, eta mokadu bakoitzean bost zaporeak topatzen dituzu”, azaldu du. Bakailaoaren arrabak norvegiarrak direnez, pintxoak lanbrozko euskarri bat du, bakailaoek erruten duten iparraldeko toki hori imitatuz.

Miniaturazko magiaren bost adibide dira, Valladolidek gastronomiaren lehen mailan jokatzen duela adierazten duten bost adibide. Miniaturazkoa izateak balio erantsia eta dibertsioa baino ez dizkio ematen.