Apaltasunaren irakurketa ezin hobea, sukaldean. Mugarik gabeko sormena, teknikaren beharrean, produktua protagonista gisa baliatuz. Pedrito Sánchezek baieztatzen du ez duela inoiz errezetarik kontsultatu. Aldiz, zentzumenekin aritzen da sukaldean, eta produktuaren arimak esaten dionaren arabera, indukzio bat, labe bat eta Thermomixa bakarrik erabiliz.

Pentsamenduaren sukaldaritza, buruarekin eskuekin baino ordu gehiagoz aritzearena, sukaldaritza sinpleena eta korapilatsuena aldarrikatu du astearte honetan San Sebastian Gastronomikan. Pedro Sánchezek (Bagá*, Jaén), haren gaur egungo ordezkari nagusiak, egin du hori, "plater berrien bitartez produktuaren arima transmititzeko" sukaldean errezetarik kontsultatu gabe, "produktuak ezagutuz eta aurrez buruan prestatuz" aritzen denak. "Hauek dira Ferran Adriàren benetako seme-alabak", esan du Xavier Agulló kazetariak haren hitzaldia entzun ostean.

Pedrito Sánchez mundu osoarentzat aritu da Mugaritzeko sukaldean, Jaéngo Aldundiak - Aceites Jaén Selección-ek babestutako hitzaldian. Xalotasuna aldarrikatzeko egin du, "zapore ukabilkada" eragiten duten lau errezeten bidez, esan du chefak berarekin egon den José Carlos Capelen ondoan. Lehenengoa laborantzako barrengorrien potentzialtasunetatik abiatu da. "Plater batean jartzen ditut, Ocoo lapiko batean, gatzik gabe, horietatik ateratako urarekin batera". Lapiko hori, esan beharra dago, Bartzelonako Disfrutar hirukoteak egin zuen ospetsu Espainiako goi-sukaldaritzan. "Produktu bakarra eta zapore handia duen plater bat da, kasu honetan, lur zaporeduna". Horixe da lehen aipatu duen ukabilkada. "Eta barrengorri xume bat da, ez luxuzko perretxiko bat". Ez da hutsala: "Bezeroak, produktua ezagutu arren, jaten ari denari buruzko erreferentziarik ez izatea gustatzen zait". Hortxe dago bere balio erantsia.

Sánchezek sinplea dena aldarrikatzen du, ideiak teknikaren gainetik jarriz, "teknikoki nahiko txarra naizela uste baitut oraindik". Bere burua ontzat joko balu ere, ezingo litzateke garatu: Bagáko sukaldean hiru pertsona baino ez dira sartzen, eta labe bakarrarekin, Thermomix bakarrarekin eta indukzio bakarrarekin lan egin behar dute. 

Beste errezeta bat, itxuraz erraza dena, "postrea ez den postrea, non erremolatxa oso bat egosten dudan aran zukutan. Al dente geratzen da”, baieztatu du. Erremolatxa xaflatan moztuta eta hura prestatzeko erabili den zukuarekin aurkezten da, arrosa-ozpin pixka batekin. "Ezin ditut beste leku batzuetan bezain ondo egindako arrainak aurkeztu, beraz, nire erara egiten ditut". Prestatu duen zapoaren atarikoa izan da: ordubetez gatz loditan jartzen du eta beste ordubetez gatzunetan, haizemailearekin txigortu aurretik —"ez daukat parrilarik"—, eta agian labe-kolpe batekin amaitzen du. Emaitza zapo melenga bat da, bieira testurakoa, eta, harekin batera, ondutako apio-sustraizko pure bat jartzen du, urik bota gabe prestatutakoa. 

Azkena. Berriz ere, gutxiago gehiago dela frogatu du, bai eta zaporeen kontzentrazioa ere: baratxuri errezko pralina. Hitzaldiko azken ukabilkada. Erromeroarekin prestatutako tomate ia deshidratatu batekin amaitzen du. Baratxuri errearen gozotasunarekin egiten duen jolas bat da, zeinari, bere amaierako itxuragatik, "nigiria Pedrito erara" esaten dion. 

Apala eta umore onekoa; orduen sukaldaria da batez ere —eskuekin eta buruarekin lan egiten duena—.