Pedrito Sánchezek, Nino Redruellok, Rafa Peñak eta Iván Domínguezek afari bat egin dute mila esku eta modurekin, baina sen onaren sukaldaritzaren taldeko kide izatearen nozio globalarekin. Andoni Luis Adurizek eta bere Topa donostiarrak egin zituzten anfitrioi lanak. “Oraina eta etorkizuna ditugu”, Adurizek dixit.

Atzo San Sebastian Gastronomika – Euskadi Basque Countryn eman zen "Heterodoxoak eta postbistronomikoak. Eskumuturraren sukaldaritza" erreportajean, Jordi Vilàk (Alkimia, Bartzelona) onartu egiten zuen bera "eskumuturraren" sukaldaritza egiten duen talde bateko kidea dela, eta aipatu zuen beti sukaldean egoten direla, adibidez, denbora neurtzen edo denbora aldatzen, produktuak beste ezer behar badu. 

Gastronomikak argitara atera duen talde hori sakabanatuta dauden sukaldariz osatuta dago eta "ni bezala, beste zentzu batean izan badaiteke ere, kanon klasikoetatik eta espero den horretatik aldendu egiten dira, sukaldean nahi duten bezala jarduteko; bide nagusitik atera den jendea da". Andoni Luis Adurizen hitzak dira, Jordi Brossen —Topako chefaren— baimenarekin, izendatu berri den talde honetako kide batzuek bart Donostiako Aduriz jatetxean egin zuten afarian anfitrioi lanetan aritu zenarenak. Era askotako gastronomiaren hamar pase izan ziren, non jatorriak eta "ulermen handia" tartekatzen ziren. Lehen aldia da —jarraitzen zuen Adurizek— "hainbesterainoko kalitatea ikusten dudala. Jada ez gara ari etorkizunaz, baizik eta, goi mailako sukaldaritzaren eztiak ezagutu arren, bestelako proiektu pertsonalen aldeko hautua egin duten chefen orainaldi harrigarriaz".

Entrenatzaile bat zirudien, zelaira irabazteko asmoz atera ziren bere dizipuluak adoretzen ari zena. Haien plateren bitartez hitz egin zuten. Pedro Sánchez (Bagá*, Jaén) hasi zen, bere eper eskabetxedun izkira klasikoekin; ondoren, Nino Redruelloren (Fismuler, Madril) bisigu erdi ondua, arbendolarekin eta mahas gorri batekin, eta Rafa Peñaren (Gresca, Bartzelona) foie gras eskabetxatua, porruarekin. Oraindik batzuk falta ziren. Jordi Bross bera falta zen, eta Topak Hego Amerikaren alde duen joera erakutsi zuen, arto, artatxiki, huitlakotxe eta boilurrezko tako batekin, eta baita Iván Domínguez (NaDo, A Coruña) ere, Atlantikoa Donostiara eraman zuena, horretarako Lourenzako fabak, txirlarik gabe gisatuta, eta berdela, ziazerba eta errai kontsomea prestatuz. 

Ordu batzuk lehenago, Pedrito Sánchez bere erremolatxa, aran eta arrosa-ozpin platerarekin agertu zen kongresuko entzuleen aurrean platera azaltzeko, eta Rafa Peñak gauza bera egin zuen comtéz lagundutako mihi-torradarekin.

San Pellegrino urarekin, Jaén selección oliba olioarekin eta Tenerifeko gaztekin uztartutako afari batean, Redruellok eman zuen amaiera, bere Fismuler gazta tarta ospetsuarekin. Amaitzear zegoen egun horretan, Hilario Arbelaitzek Gastronomikan parte hartu zuen. Bere gazta-tartak lehena izaten jarraitzen du, ezbairik gabe, esan zuen Carlos Maribona kazetariak, "baina hau bide onetik doa".

Sánchez, Redruello, Peña eta Domínguez. "Etorkizun oparoa iragartzen duten lau aparteko sukaldari dira", azaldu du Benjamín Lana Vocentoren Gastronomia atalaren presidenteak. Espainiako sukaldaritzaren heterodoxoak dira, "Adriàren seme-alaba espiritualak", Xavier Agulló eta Ignacio Medinak diotenez, eskumuturraren sukaldariak, sen onarenak. “Gora dibergentzia” entzun genion Mugaritzekoari. Jaso dute bedeinkapena, bada.