Euskal Sukaldaritza Berriaren gurasoetako batek menu berezia eskaini die San Sebastian Gastronomika – Euskadi Basque Countryko kongresukideei Akelarreren 50. urteurrena ospatzeko. Lupia piperbeltz berdean, ostra platera edo abakando entsalada, deabruzko hasierako platerak edo platereko Gin Tonica izan ditugu oroitzapenerako gau batean.

"Oso pozik nago azkenean urteurrena ospatu ahal izango dudalako, gure historian garrantzitsuak izan diren plater batzuk biltzen dituen menu berezi bat aurkeztuz. Batzuk bere horretan mantendu ditut eta, beste batzuk, ordea, eguneratu egin ditut". Hitz horiekin egin zien harrera atzo Pedro Subijanak San Sebastian Gastronomika – Euskadi Basque Country 2020ren azken afarian parte hartu zuten hogeita hamar gonbidatuei. Afaria Gipuzkoako hiriburuko Akelarre jatetxe mitikoan egin zen, zeinak 2020an 50 urte betetzen dituen, 45 biboteduna sukaldeko buru duela.

Euskal Sukaldaritza Berriaren aita eta guztien maisu, Subijana mahaien artean zebilen azalpenak ematen eta oharrak egiten, betiko irribarre hori ahoan zuela. "Menu hau egun berezi baterako pentsatuta zegoen, baina kartan utziko dugu. Gu gara eta horixe erakutsi nahi dugu”. Mahai gainean, espainiar gastronomiaren plater mitikoenetako batzuk.

Abangoardiari buruzko eskola hasierako platerekin hasi zen: deabruzko gurina, arrautza frijituak patata frijituekin eta dagoeneko klasikoak diren urdaiazpikoa eta odolki taloa proposamen berriekin uztartzen ziren, hala nola, izkiratzar tartarra zeraman izkiratzar kauserarekin edo "macaron" gildarekin, Subijanaren zigiluarekin Donostiako pintxorik ezagunenaren esentzia biltzen zuen mokaduarekin. Txaloak eta plater nagusiak: sardina-terrina  pisto-kremarekin eta "Oskolarekin jaten den ostra", Akelarren inoiz falta ez den ostra-plateraren bertsioa, oraingo honetan txerri iberikoaren buztantxo-terrina batekin osatuta, "Juan Mari Arzakekin Bordelera egin nuen bidaian Frantzian ikusi genuena bezalakoa". Euskal Sukaldaritza Berria sortu zuen bidaia izan zen. Historiarako izan zen eta da.

Klasikoak aztertzen jarraitu zuen: baratzeko barazki entsalada eta abakandoa bere koral kupularekin, amu txipiroia koloretako "hareatan" edo arkume Pojarskia patata hodeiarekin. Azken hori, duela 50 urte Zalacainen zebilenean ezagutu zuen Pojarski klasikoarekin chefak egiten duen bertsio bat da. Aretoko lana bere zukuan destilatutako otarrainarekin aldarrikatzen zen, eta sukaldaritzaren balio unibertsala aldarrikatzeko, lupia piperbeltz berdearekin, "1976an sortu zuenetik bertsiorik izan ez duena". Ez ezazu bertsiorik egin, entzun dugu.

Atzera begirakoa amaitzear zegoen, baina, nola ez, ezin zen arabarba kremaz osatutako "Frantxineta" frijiturik gabe amaitu, ezta platereko Gin Tonic klasikorik gabe ere. San Pellegrino, San Miguel eta Remírez de Ganuzak uztartzekoak jarri zituzten; bertaratu zirenek, txera eta txaloak.  Covidaren ondorioz, chefak aurreikusita zituen ospakizun askori uko egin behar izan zien. Gastronomikak, bere kongresuak, bere etxekoak, ospakizun berezia ekarri zion. Beste 50engatik, Pedro.