Italia eta Espainia izan dira, eta dira, koronabirusaren gaitzak gehien zigortu dituen herrialdeetako bi, eta Gastronomikak zubiak eraiki nahi ditu irtenbideak aurkitzeko. Haiekin hitz egin dugu, egoera nola pairatu duten eta etorkizuna nola ikusten duten jakiteko. Spoilerra: optimistak dira.

Gobernuak alarma egoera kendu eta egun gutxira ireki zituzten beren lokalak, "baina ez genuen ireki guretzat eta gure bezeroentzat beharrezkoak ziren segurtasun neurriak argi eduki arte", azaldu du Caterina Ceraudo Dattiloko chefak. Bere jatetxeak Michelin izarra du eta Calabriako herri txiki batean dago. Funtzionamenduari dagokionez, Gennaro Esposito, Torre del Saracino bi izardun jatetxeko chef mitikoak, bertako bezeroarengandik jaso zuten erantzuna nabarmentzen du: "Atzerritarrik gabe, italiarrek gogo biziz erantzun zuten. Ederki egokitu ziren egoera eta araudi berrietara, eta jatetxea ia egunero bete zuten".

Chefak dioenez, hori gertatzearen arrazoia da "kalitatezko sukaldaritzak erakutsi duela babesleku segurua dela, sukaldaritzako esperientzia jakin bat nahi duten eta, aldi berean, lasai sentitu nahi dutenentzat. Bide horretatik jarraitu behar dugu", azaldu du Eivissan (IT) jatetxe bat izan zuenak, baina ñabardura batzuk egiten ditu: "Agian, erantzuna hobea izan da Vico Equense (Napolitik gertu dago eta han du jatetxea) bezalako herri txikietan hiri handietan baino, segur aski, ez dituztelako herrietakoak bezain segurutzat hartzen hango jatetxeak. Baliteke gune turistiko nagusietako batzuetan segurtasun neurri batzuk errazegi saihestu izana".

Hala ere, "ezarri dugun segurtasun protokoloa eraginkorra izan da eta bezeroa erakartzea lortu du". Pietro Zito Antichi Sapporeren buru da, Puglia eskualdeko herri txiki batean, eta pozik dago, baina mekanismoa ukituta dagoela onartzen du: "Izan ditugun bezeroak bertakoak izan direnez, irekitzeko eta ixteko egunak eta ordutegiak berriz aztertu behar izan ditugu". Aldaketa ordutegietan, baina eskaintzan, Ceraudok dioen bezala: "Gure gonbidatuak gure platerak eta sukaldaritza dastatzera datozela deritzogu. Lehen hala zen, eta orain ere hala da. Pandemiak ez du hori aldatu”.

Ausarkeriaz baina ilusioz, denboraldi berriaren aurrean ("turismoa orain etortzen hasten bada —Italian udazkenean gerta daitekeen bezala—, bultzada handia emango digu". Esposito dixit), Dattiloko chefak, Michelin Gidaren arabera, 2017ko sukaldari italiar onena denak, sukaldaritzaren etorkizuna honela iragartzen du: "birusarekin batera biziko gara, arauei gehiago erreparatuz, baina birus horrek pertsonak gehiegi aldenduko ez dituenaren itxaropenarekin. Guretzat, italiarrontzat, zuentzat bezala, pertsonen arteko harremana eta besarkada bat ematea beti izan dira garrantzitsuak".

“Optimista naiz. Sektorea ekonomiaren motorra izan daiteke berriz ere, baldin eta arreta eskaintzaren kalitatean jartzeko gai bada, eta ez soilik sukaldaritzan", azaldu du Gennaro Espositok, Identità Goloseren arabera, 2011ko Italiako sukaldari onena denak. "Etorkizuna gerra baten ondoren bezala ikusten dut, une txar baten ondoren bezala. Gogo handiz, denok eduki behar dugu gogo handia"; horixe eskatzen du Zitok, eta bere gogoetarekin jarraitzen du: "Jatetxeak jaioberritu egin behar dira, eta mundu berrira eta bertako jendera egokitu behar dira. Gertatutakoak guztiak sektoreari laguntzea espero dut, apaltasuna, egiazkotasuna eta errespetua berreskura ditzan, besterik ez".

Ondoko herrialdeko hiru chefen nahiak dira horiek, Gastronomikan laster entzungo ditugunak, eta Espainiatik egindakoekin bat etorriko direnak. Espositok Espainiarengan konfiantza du: "Espainiak dagoeneko frogatu du badakiela horrelako egoeren aurrean erantzuten, bere eskaintzaren kalitatea berretsiz, baita jatetxeen arloan ere. Berriz ere abiatzeko, eta berriz ere harridura sortzeko baliabideak aurkitzeko gai izango da. Bai, noski”.